- załamać (się)
- załamać (się) {{/stl_13}}{{stl_17}}ZOB. {{/stl_17}}{{stl_7}}załamywać (się) {{/stl_7}}
Langenscheidt Polski wyjaśnień. 2015.
załamać (się)
Look at other dictionaries:
załamywać się – załamać się — {{/stl 13}}{{stl 20}} {{/stl 20}}{{stl 12}}1. {{/stl 12}}{{stl 7}} ulegać załamaniu, zagięciu; zaginać się : {{/stl 7}}{{stl 10}}Okładka się załamała. Załamują się fałdy spódnicy. {{/stl 10}}{{stl 20}} {{/stl 20}}{{stl 12}}2. {{/stl 12}}{{stl 7}} … Langenscheidt Polski wyjaśnień
załamać — dk IX, załamaćmię, załamaćmiesz, załamaćłam, załamaćał, załamaćany załamywać ndk VIIIa, załamaćmuję, załamaćmujesz, załamaćmuj, załamaćywał, załamaćywany 1. «zgiąć coś pod pewnym kątem, nadać czemuś kształt linii łamanej; zagiąć» Załamać karton,… … Słownik języka polskiego
załamywać – załamać ręce — {{/stl 13}}{{stl 7}} wyrażać niepokój, ubolewanie; też: przyjmować postawę rezygnacji, bezradności, zniechęcenia : {{/stl 7}}{{stl 10}}Na widok zdewastowanego mieszkania załamali ręce. Nie załamujcie rąk, bo jeszcze się nic nie stało. {{/stl 10}} … Langenscheidt Polski wyjaśnień
pozałamywać — dk VIIIa, pozałamywaćmuję, pozałamywaćmujesz, pozałamywaćmuj, pozałamywaćywał, pozałamywaćywany «załamać, wygiąć wiele czegoś, załamać w wielu miejscach» Pozałamywać okładkę, karton. pozałamywać się «o wielu rzeczach: załamać się, zostać… … Słownik języka polskiego
zagiąć — dk Xc, zagiąćgnę, zagiąćgniesz, zagiąćgnij, zagiąćgiął, zagiąćgięła, zagiąćgięli, zagiąćgięty, zagiąćgiąwszy zaginać ndk I, zagiąćam, zagiąćasz, zagiąćają, zagiąćaj, zagiąćał, zagiąćany 1. «gnąc odchylić w jakąś stronę, w górę lub w dół koniec,… … Słownik języka polskiego
załamanie — n I 1. rzecz. od załamać. 2. lm D. załamanieań «miejsce, w którym coś jest zgięte pod pewnym kątem, załamane; zagięcie, załom, wgłębienie» Załamanie tkaniny. Załamania skały. Załamania linii brzegowej. Załamania dachu. ∆ fiz. Załamanie fal… … Słownik języka polskiego
rozbić — dk Xa, rozbićbiję, rozbićbijesz, rozbićbij, rozbićbił, rozbićbity rozbijać ndk I, rozbićam, rozbićasz, rozbićają, rozbićaj, rozbićał, rozbićany 1. «uderzeniem, uderzeniami rozłupać coś na części, na kawałki; stłuc przez upuszczenie czegoś lub… … Słownik języka polskiego
opuścić — dk VIa, opuszczę, opuścićcisz, opuść, opuścićcił, opuszczony opuszczać ndk I, opuścićam, opuścićasz, opuścićają, opuścićaj, opuścićał, opuścićany 1. «zmienić położenie czegoś przez skierowanie ku dołowi; zniżyć, zwiesić, spuścić» Opuścić rękę.… … Słownik języka polskiego
runąć — dk Vb, runąćnę, runąćniesz, ruń, runąćnął, runąćnęła, runąćnęli 1. «upaść, przewrócić się całym ciężarem, zwalić się, spaść bezwładnie z dużej wysokości; rozpaść się w gruzy, zawalić się» Runął jak długi na podłogę. Trafiony samolot runął w dół.… … Słownik języka polskiego
zarwać — dk IX, zarwaćrwę, zarwaćrwiesz, zarwaćrwij, zarwaćrwał, zarwaćrwany zarywać ndk I, zarwaćam, zarwaćasz, zarwaćają, zarwaćaj, zarwaćał, zarwaćany 1. pot. «zaboleć gwałtownie, krótko; zakłuć boleśnie» Zarwało go w nodze. Chora ręka nagle go zarwała … Słownik języka polskiego
